تماشا: المپیک که تمام شد، محمد عباسی، وزیر ورزش از ضرورت توجه به رشته های مدال آور حرف زد. از ضرورت سرمایه گذاری بیشتر در ورزش هایی که پیش از این نادیده گرفته شده اند. حرف ها و وعده هایی تکراری. پیش از او هم مدیران ورزش همین ها را گفته بودند.

آنها هم آن روزها به مانند امروز عباسی، سوار موج توجه به المپیک شده بودند. تب و تاب المپیک که خوابید، آنها همه چیز را فراموش کردند اما عجیب است این بار تب المپیک هنوز نخوابیده و مدیران ورزش برخی ورزشکاران افتخارآفرین المپیک را فراموش کرده اند. باورکردنی نیست.

در مراسم تقدیر از المپیکی ها نه نامی از نوشاد عالمیان بود و نه نامی از احسان روزبهانی. اولی توانسته بود در پینگ پنگ دو پیروزی به دست بیاورد در حالی که پیش از او هیچ پینگ پنگ باز ایرانی در المپیک حتی یک بار هم پیروز نشده بود. دومی هم در بوکس دلاورانه تا یک چهارم نهایی پیش رفت.

مدیران ورزش ایران ترجیح دادند به جای این دو قهرمان، از سعید عبدولی و علی مظاهری تقدیر کنند. ورزشکارانی که ادعا شد حقشان پایمال شده. آنها تصمیمشان را از قبل گرفته بودند و این وسط هیچ صدای دیگری هم شنیده نشد حتی صدای آن داور بین المللی کشتی ایران که در لندن بود و فاش کرد که 57 داور حاضر در المپیک فیلم کشتی عبدولی با حریف فرانسوی را دوباره دیده اند و حتی یک نفر به عبدولی امتیاز نداده است.

بگذارید دوباره بپرسیم: آیا نوشاد عالمیان و احسان روزبهانی به اندازه عبدولی، مظاهری و آن جودوکاری که به المپیک نرفت، شایسته تقدیر نبودند؟