نا برده رنج گنج میسر نمیشود

آسوده خیالیم که دگر جنگ نمیشود

قلب دگران از سنگ چون شود

قلب من دگر هم رنگ نمیشود

ئنیا که به آر نرسیدو ما زنده ایم

چه خوب است که دگر عقل تنگ نمیشود

از دل چه بگویم برایت ای دوست

جز این که از عشقم به تو کمرنگ نمیشوم

داغم هنوز به حرمت دستان تو

سوگند به خدا که هرگز من سرد نمیشوم

از بس که به دنبال دلار دویده ام دگر

راضی به دینار و درهم نمبشوم

چه خوش است مضخرفات من دگر

بیش از این مزاحم اوقاتت نمیشوم

(شعر از خودمه-خیلی قشنگ نیست ببخشید)